Pałac w Zaborze
Pałac w Zaborze położony jest w południowo-wschodniej części wsi, w zespole, w skład którego wchodzą m.in.: pięć barokowych oficyn, otaczających dziedziniec i park. Pałac stanowi dominujący i najstarszy element założenia. Otoczony jest dobrze zachowaną suchą fosą, nad którą przerzucone są od strony podwórza i ogrodu murowane mosty.[...]
Następnie nabył je Joachim Fryderyk von Blumenthal, główny komisarz wojenny przy dworze cesarskim, który w 1670 roku sprzedał Zabór swemu szwagrowi – Henrykowi Janowi von Dünnewald. Z jego inicjatywy w 1677 roku rozpoczęto budowę pałacu na miejscu wcześniejszej siedziby, którą zniszczył pożar. W 1718 roku po bezpotomnej śmierci Ludwika, syna Jana Henryka, majątek przeszedł we władanie cesarza Karola VI, który odsprzedał je Filipowi Sinzendorfowi, ówczesnemu kanclerzowi dworu. W 1726 roku Zabór zakupił Franciszek Pachta, a w 1744 Fryderyk August Cosel, syn Augusta Mocnego i hrabiny Cosel. Po pożarze w 1745 roku przeprowadził on odbudowę pałacu, w wyniku której do bocznych skrzydeł dostawiono wieże oraz przekształcono wnętrza w duchu rokoka. Zachodnia wieża została zwieńczona hełmem, a wschodnia trzykondygnacyjna pozostała niedokończona. Syn Fryderyka Augusta doprowadził majątek do upadłości. Od 1781 roku pałac kilkakrotnie zmieniał właścicieli, którymi kolejno byli: graf von Schlabrendorf (1781-1783), a od 1783 roku członkowie książęcego rodu Carolat-Schönaich. W latach 1918-1945 pałac w Zaborze należał do Herminy, drugiej małżonki Wilhelma II. Obecnie w pałacu mieści się Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży.
Pałac w Zaborze w zasadniczym zrębie jest budowlą XVII-wieczną, prezentującą typ wczesnobarokowych rezydencji francuskich. Na jego obecny kształt duży wpływ miała przebudowa po pożarze w 1745 roku, kiedy to dostawiono wieże, a elewację ozdobiono sztukaterią. W polu trójkątnego frontonu fasady umieszczono dekorację z kartuszem na tle panoplii, a reprezentacyjne wnętrza otrzymały wystrój rokokowy.
Pałac wzniesiony jest na rzucie litery „U”, z czworobocznym dziedzińcem, arkadową galerią i tarasem. Jest to budowla trzykondygnacyjna, podpiwniczona, nakryta dachem dwuspadowym w skrzydle południowo-wschodnim i frontonie oraz trzyspadowym w skrzydłach bocznych. Dachy nakryte są płytkami miedzianymi ułożonymi w karo. W połaci dachu umieszczone zostały wystawki o dwuspadowych daszkach. Do obu skrzydeł przylegają wieże, z których jedna, po stronie południowo-wschodniej, jest trzykondygnacyjna, nakryta dwuspadowym dachem, a druga, po stronie południowo-zachodniej, czterokondygnacyjna, ma dach przechodzący w ośmioboczny hełm z latarnią, zakończoną kulą.[...]
Następnie nabył je Joachim Fryderyk von Blumenthal, główny komisarz wojenny przy dworze cesarskim, który w 1670 roku sprzedał Zabór swemu szwagrowi – Henrykowi Janowi von Dünnewald. Z jego inicjatywy w 1677 roku rozpoczęto budowę pałacu na miejscu wcześniejszej siedziby, którą zniszczył pożar. W 1718 roku po bezpotomnej śmierci Ludwika, syna Jana Henryka, majątek przeszedł we władanie cesarza Karola VI, który odsprzedał je Filipowi Sinzendorfowi, ówczesnemu kanclerzowi dworu. W 1726 roku Zabór zakupił Franciszek Pachta, a w 1744 Fryderyk August Cosel, syn Augusta Mocnego i hrabiny Cosel. Po pożarze w 1745 roku przeprowadził on odbudowę pałacu, w wyniku której do bocznych skrzydeł dostawiono wieże oraz przekształcono wnętrza w duchu rokoka. Zachodnia wieża została zwieńczona hełmem, a wschodnia trzykondygnacyjna pozostała niedokończona. Syn Fryderyka Augusta doprowadził majątek do upadłości. Od 1781 roku pałac kilkakrotnie zmieniał właścicieli, którymi kolejno byli: graf von Schlabrendorf (1781-1783), a od 1783 roku członkowie książęcego rodu Carolat-Schönaich. W latach 1918-1945 pałac w Zaborze należał do Herminy, drugiej małżonki Wilhelma II. Obecnie w pałacu mieści się Centrum Leczenia Dzieci i Młodzieży.
Pałac w Zaborze w zasadniczym zrębie jest budowlą XVII-wieczną, prezentującą typ wczesnobarokowych rezydencji francuskich. Na jego obecny kształt duży wpływ miała przebudowa po pożarze w 1745 roku, kiedy to dostawiono wieże, a elewację ozdobiono sztukaterią. W polu trójkątnego frontonu fasady umieszczono dekorację z kartuszem na tle panoplii, a reprezentacyjne wnętrza otrzymały wystrój rokokowy.
Pałac wzniesiony jest na rzucie litery „U”, z czworobocznym dziedzińcem, arkadową galerią i tarasem. Jest to budowla trzykondygnacyjna, podpiwniczona, nakryta dachem dwuspadowym w skrzydle południowo-wschodnim i frontonie oraz trzyspadowym w skrzydłach bocznych. Dachy nakryte są płytkami miedzianymi ułożonymi w karo. W połaci dachu umieszczone zostały wystawki o dwuspadowych daszkach. Do obu skrzydeł przylegają wieże, z których jedna, po stronie południowo-wschodniej, jest trzykondygnacyjna, nakryta dwuspadowym dachem, a druga, po stronie południowo-zachodniej, czterokondygnacyjna, ma dach przechodzący w ośmioboczny hełm z latarnią, zakończoną kulą.[...]
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2015
Ilość zdjęć: 49