Pałac Łazienkowski
w Warszawie
Pałac Łazienkowski w Warszawie
Lokalizacja: woj. mazowieckie, Warszawa, ul. Agrykola 1
Lokalizacja: woj. mazowieckie, Warszawa, ul. Agrykola 1
Pałac Na Wyspie, pałac Na Wodzie, pałac Łazienkowski, dawniej przed przebudową XVIII w. dawniej także nazywany: Łazienką Lubomirskiego, Hippokrene – główny kompleks architektoniczny w parku Łazienkowskim. Zbudowany według projektu Tylmana z Gameren w 1683-1689 dla marszałka wielkiego koronnego Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, przebudowany w 1788-1793 przez Dominika Merliniego i Jana Chrystiana Kamsetzera dla króla Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Zespół pałacowy leży na sztucznej wyspie otoczonej przez jezioro. Jest połączony z lądem dwoma mostami zwieńczonymi klasycystycznymi kolumnami. Przy jeziorze znajduje się również Teatr na Wyspie, a przed przebudową pałacu, w roku 1767, utworzono ogród francuski.
Pałac został rozbudowany na życzenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1772–1793 przez przebudowę Łazienki Lubomirskiego.
Nowo powstały pałac był od 1775-letnią rezydencją króla. Tu w lecie odbywały się organizowane przez władcę obiady czwartkowe. W latach 1788–1793 pałac rozbudowano w stylu klasycystycznym wg projektu Dominika Merliniego.
Po śmierci Stanisława Augusta Poniatowskiego był własnością kolejno księcia Józefa Poniatowskiego i jego siostry księżnej Marii Teresy Poniatowskiej. Od 1817 był rezydencją cesarską. W 20-leciu międzywojennym był, wraz z parkiem, własnością Państwowych Zbiorów Sztuki. Jesienią 1944 roku sprzęty znajdujące się w pałacu zostały wywiezione przez stacjonujących w nim hitlerowców do III Rzeszy, a sam pałac zaminowano w celu wysadzenia w powietrze. Z różnych powodów Niemcy nie zdołali go wysadzić. Odjeżdżając zdążyli podpalić pałac. Pożar spowodował bardzo duże zniczszczenia.
Pałac został włączony w charakterze oddziału do Muzeum Narodowego, a od roku 1995 jest samodzielną instytucją.
Wnętrza pałacu tworzą pomieszczenia: Gabinet Portretowy, Galeria Obrazów, Kaplica, Pokój Bachusa, Pokój kąpielowy, Przedsionek, Przedpokój, Rotunda, Sala Balowa, Sala Jadalna, Sala Salomona.
Zespół pałacowy leży na sztucznej wyspie otoczonej przez jezioro. Jest połączony z lądem dwoma mostami zwieńczonymi klasycystycznymi kolumnami. Przy jeziorze znajduje się również Teatr na Wyspie, a przed przebudową pałacu, w roku 1767, utworzono ogród francuski.
Pałac został rozbudowany na życzenie króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w latach 1772–1793 przez przebudowę Łazienki Lubomirskiego.
Nowo powstały pałac był od 1775-letnią rezydencją króla. Tu w lecie odbywały się organizowane przez władcę obiady czwartkowe. W latach 1788–1793 pałac rozbudowano w stylu klasycystycznym wg projektu Dominika Merliniego.
Po śmierci Stanisława Augusta Poniatowskiego był własnością kolejno księcia Józefa Poniatowskiego i jego siostry księżnej Marii Teresy Poniatowskiej. Od 1817 był rezydencją cesarską. W 20-leciu międzywojennym był, wraz z parkiem, własnością Państwowych Zbiorów Sztuki. Jesienią 1944 roku sprzęty znajdujące się w pałacu zostały wywiezione przez stacjonujących w nim hitlerowców do III Rzeszy, a sam pałac zaminowano w celu wysadzenia w powietrze. Z różnych powodów Niemcy nie zdołali go wysadzić. Odjeżdżając zdążyli podpalić pałac. Pożar spowodował bardzo duże zniczszczenia.
Pałac został włączony w charakterze oddziału do Muzeum Narodowego, a od roku 1995 jest samodzielną instytucją.
Wnętrza pałacu tworzą pomieszczenia: Gabinet Portretowy, Galeria Obrazów, Kaplica, Pokój Bachusa, Pokój kąpielowy, Przedsionek, Przedpokój, Rotunda, Sala Balowa, Sala Jadalna, Sala Salomona.
Park
Pomniki
Inne obiekty w Łazienkach...
Park
Kwiaty
Patki i zwierzęta w Łazienkach
Umieszczone zdjęcia wykonano: maj 2012
Ilość zdjęć: 233