Witaj u MajkiD

Witam wszystkich odwiedzających i zapraszam do spacerku

po moim ZAMKOWO - PAŁACOWYM blogu fotograficznym

Niech Was nie zrazi ilość umieszczonych tu zdjęć, postanowiłam potraktować ten mój blog
jako fotograficzn
ą dokumentację odwiedzanych przeze mnie obiektów. W szczególności stronę moją polecam tym, którzy nie mogą na własne oczy zobaczyć tych zamków i pałaców.

Współtwórcą i administratorem tej strony jest mój mąż Daro.

ZARZECZE

Pałac
Dzieduszyckich
w Zarzeczu

Pałac Dzieduszyckich w Zarzeczu 
Lokalizacja: woj. podkarpackie, pow. przeworski, gmina Zarzecze

Pałac Dzieduszyckich w Zarzeczu powstał z inicjatywy Magdaleny z Dzieduszyckich Morskiej w latach 1817-1819. Projekt został wykonany częściowo przez Magdalenę (szkice) i rysownika Józefa Tabaczynskiego, jednak w głównej mierze przez architekta Chrystiana Piotra Ajgnera. Pałac został wybudowany w stylu "empire", tj. w stylu cesarskim. Fundamenty postawiono w miesiącu sierpniu 1817 roku, zaś w lutym 1819 odbyło się już uroczyste śniadanie wydane przez hrabinę. Charakterystyczną cechą pałacu jest umieszczona w południowym narożniku okrągła baszta w stylu rzymskim. Od strony wschodniej do murów pałacu przylega oranżeria.

Źródło: gminazarzecze.pl



















































 


  
Wnętrze pałacu.
Wyposażenie pałacu w większości zaprojektowała sama Magdalena Morska. W okresie swojej świetności pałac posiadał pięknie wykończone wnętrza. Charakteryzowała go bogata ornamentyka utrzymana w jasnej tonacji barw, marmurowe kominki, alabastrowe figury sprowadzone z Włoch, kolekcja rzeźb, figur i obrazów oraz meble wykonane przez miejscowych rzemieślników. Dzięki hrabinie Zarzecze stanowiło wraz z Łańcutem i Przeworskiem ośrodek życia towarzyskiego i kulturalnego w regionie. We frontowej części pałacu Magdalena urządzała huczne bale, na które zjeżdżała się szlachecka młodzież z całej okolicy.

























































































 








  
Park.
Park romantyczny w Zarzeczu jest jednym z najstarszych na terenie powiatu przeworskiego. Pięknie zaprojektowany i zagospodarowany przez Magdalenę z Dzieduszyckich Morską na początku XIX stulecia.
Hrabina sprowadziła egzotyczne kwiaty, krzewy, pnącza i drzewa, i urządziła park w stylu romantycznym.
Zagospodarowała starorzecze Mleczki, przekształcając je po części w stawy wraz ze sztuczną wyspą, podnosząc w ten sposób walory estetyczne zespołu pałacowego.
Zabytkowy kompleks o powierzchni 7,5 hektarów usytuowany jest na wzniesieniu, poniżej którego znajduje się starorzecze Mleczki z usypaną sztucznie wyspą.
Park przecinają liczne alejki umożliwiające dostęp do najpiękniejszych zakątków, jednak ich układ na przestrzeni niemal dwóch wieków został nieco zmieniony.
Park pełen jest starych dębów, najstarsze z nich mają ponad 500 lat. Obok oranżerii rośnie 250-letni tulipanowiec amerykański a przed wejściem do pałacu – najokazalszy w powiecie 200 letni platan klonolistny.
Zespół parkowy jest miejscem spotkań i niedzielnego wypoczynku mieszkańców, a także wielu imprez plenerowych  organizowanych przez Wójta Gminy we współpracy z Gminnym Domem Kultury. 
Park ma wiele uroku, jednak jego przywrócenie do dawnej świetności wymaga obecnie dużych nakładów finansowych. Roślinność wymaga zabiegów pielęgnacyjnych i leczniczych, staw oczyszczenia i zagospodarowania.























  
Kościół pw. Świętego Michała Archanioła w Zarzeczu.
Budowę obecnego kościoła rozpoczęła hrabina Magdalena Morska ówczesna właścicielka dóbr zatzeckich, w 1840 roku, wg planów Ch. P. Aignera,1 autora nieco wcześniej wybudowanego romantycznego "pałacu z rotundą w narożu", zlokalizowanego w bezpośrednim sąsiedztwie, od strony wschodniej. Po śmierci znamienitej fundatorki budowa została przerwana, a kontynuację jej podjął w latach 70-tych XIX wieku Włodzimierz hrabia Dzieduszycki wg nowych projektów znanego architekta lwowskiego Juliana Zachariewicza, projektanta gmachu Politechniki we Lwowie. Do budowy kościoła przyczynili się również hrabiowie Drohojowscy z pobliskiego Cieszacina Wielkiego. Świątynia została poświęcona w 1880 roku, zaś w 1895 r. zięciowie hr. Dzieduszyckich - Zygmunt hr Szembek, Tadeusz hr Dzieduszycki, Witold książę Czartoryski i Tadeusz Cieński, ufundowali mozaikę umieszczoną w tympanonie portalu nad wejściem głównym, wykonaną w pracowni SoWattiego w Wenecji. Zespół kościelny wraz z otoczeniem w postaci obelisku z figurą Matki Bożej, dzwonnicy, frontowej części ogrodzenia, został usytuowany w centrum wsi, przy skrzyżowaniu głównych dróg, na narożnej parceli położonej na niewielkim wzniesieniu poprzedzonym parterem z zielenią, gdzie na wyższy taras wiodą reprezentacyjne schody przedzielone klombem z wspomnianym wcześniej obeliskiem. Kościół o eklektycznym wystroju architektonicznym, z elementami neoromańskimi i neogotyckimi został wzniesiony z cegły, otynkowany, nakryty dwuspadowymi dachami pokrytymi blachą (miedzianą) założony na rzucie krzyża, o planie centralnym, z nawą poprzeczną - transeptem i kaplicami w narożach, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie od strony południowej i symetrycznymi zakrystiami od strony wschodniej i zachodniej. Na skrzyżowaniu naw została umieszczona oktogonalna wieża z trompami, nakryta stożkowym dachem zwieńczonym arkadkową latarnią (konstrukcji drewnianej, pobitej blachą) ze smukłym, stożkowym hełmem i żelazną iglicą z krzyżem. Zasadniczy korpus kościoła jest poprzedzony od strony frontowej, północnej, znacznie węższym od nawy, przedsionkiem - narteksem.









  
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2012
Ilość zdjęć: 217