Pałac w Staszowie
Pałac w Staszowie
Budowa pałacu sięga roku 1895 roku czyli lat 90-tych XIX wieku. Wówczas to postawiono od strony wschodniej placu przylegającego do części tej ulicy, zwanej wówczas Nadrzeczną budynek „Łaźni Carskiej” przeznaczonej dla żołnierzy stacjonującego w Staszowie od roku 1886 pułku carskiej kawalerii. Na placu tym nazwanym „ blichem” od niepamiętnych czasów dokonywano bielenia (blichowania) płótna , jako że od wieku XV Staszów był znanym ośrodkiem jego produkcji. Po przeniesieniu pułku w roku 1906 do Kalisza, budynek łaźni zaadaptowano na cele oświatowe lokalizując w nim ok. 1910 roku działającą w Staszowie od roku 1901 w dwuklasową szkołę powszechną męską. Jej kierownikiem był w tedy J. Pacański a nauczycielem mn. Wiktor Szlezinger. Szkoła ta funkcjonowała z przerwami na okres działań militarnych I wojny światowej do roku 1918. W tym roku przemianowano ją na pięcioklasową Szkołę Ludową Męską. Jej kierownikiem został Józef Miczulis. Uczyło się w niej blisko 300 chłopców. W roku szkolnym 1919/20 szkołę przeniesiono do budynku przy ulicy Szkolnej (obok likierni ), który ofiarował na cele oświatowe ks. Maciej Radziwiłł. Pozostawiony przez szkołę budynek pełniły w okresie międzywojennym funkcje magazynowe; stanowiąc aż do lat 50-tych XX wieku zaplecze gospodarcze dla stadionu piłkarskiego; mecze na nim do roku 1939 rozgrywały drużyny żołnierzy stacjonujących w Staszowie od 1923 roku I Batalionu 2 Pułku Piechoty Legionów z żydowską drużyna „ Błyskawica” późniejszą „Hakoach” a po wojnie drużyna powstałej w roku 1952 staszowskiej „Pogoni”. Pod koniec roku 1952 zabudowania na Łazienkowskiej przejęła utworzona w tym czasie Spółdzielnia Pracy Metalowców „Wumet”, która administrowała nimi do roku 1995, kiedy to stały się one własnością p. Chałońskich.
Lokalizacja: woj. świętokrzyskie, pow. staszowski, gmina Staszów
Budowa pałacu sięga roku 1895 roku czyli lat 90-tych XIX wieku. Wówczas to postawiono od strony wschodniej placu przylegającego do części tej ulicy, zwanej wówczas Nadrzeczną budynek „Łaźni Carskiej” przeznaczonej dla żołnierzy stacjonującego w Staszowie od roku 1886 pułku carskiej kawalerii. Na placu tym nazwanym „ blichem” od niepamiętnych czasów dokonywano bielenia (blichowania) płótna , jako że od wieku XV Staszów był znanym ośrodkiem jego produkcji. Po przeniesieniu pułku w roku 1906 do Kalisza, budynek łaźni zaadaptowano na cele oświatowe lokalizując w nim ok. 1910 roku działającą w Staszowie od roku 1901 w dwuklasową szkołę powszechną męską. Jej kierownikiem był w tedy J. Pacański a nauczycielem mn. Wiktor Szlezinger. Szkoła ta funkcjonowała z przerwami na okres działań militarnych I wojny światowej do roku 1918. W tym roku przemianowano ją na pięcioklasową Szkołę Ludową Męską. Jej kierownikiem został Józef Miczulis. Uczyło się w niej blisko 300 chłopców. W roku szkolnym 1919/20 szkołę przeniesiono do budynku przy ulicy Szkolnej (obok likierni ), który ofiarował na cele oświatowe ks. Maciej Radziwiłł. Pozostawiony przez szkołę budynek pełniły w okresie międzywojennym funkcje magazynowe; stanowiąc aż do lat 50-tych XX wieku zaplecze gospodarcze dla stadionu piłkarskiego; mecze na nim do roku 1939 rozgrywały drużyny żołnierzy stacjonujących w Staszowie od 1923 roku I Batalionu 2 Pułku Piechoty Legionów z żydowską drużyna „ Błyskawica” późniejszą „Hakoach” a po wojnie drużyna powstałej w roku 1952 staszowskiej „Pogoni”. Pod koniec roku 1952 zabudowania na Łazienkowskiej przejęła utworzona w tym czasie Spółdzielnia Pracy Metalowców „Wumet”, która administrowała nimi do roku 1995, kiedy to stały się one własnością p. Chałońskich.
Obecnie budynek „Łaźni Cesarskiej” jest Pałacem Łazienkowskim, w którym mieści się hotel i restauracja. Serwowane są tam bardzo dobre pierogi produkowane na miejscu z różnym nadzieniem. Próbowałam sama. Polecam.
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2011
Ilość zdjęć: 93