Pałacw Borzęcinie
Pałac w Borzęcinie
Lokalizacja: (GSL) woj. pomorskie, pow. słupski, gmina Dębnica Kaszubska
Pałac wybudowany został w 183 roku przez Ursina von Baera. W posiadaniu rodziny von Baer Borzęcino znajdowało się od 1739 roku. Kiedy w 1841 roku właścicielem został Wilhelm von Zitzewitz rozpoczęto prace nad przebudową budynku. Pałac stał się wówczas jedną z najświetniejszych rezydencji na ziemi słupskiej. W 1892 roku syn Wilhelma – Günther, przejął najpierw Dużą i Małą Krzynię, a w posiadanie Borzęcina wszedł dopiero po sporze sądowym rozstrzygniętym na jego korzyść. W 1893 roku dokonał kolejnej przebudowy rozbudowując pałac od strony południowo-wschodniej. Jego następca, najstarszy syn Wilhelm doprowadził majątek do rozkwitu. Umierając pozostawił żonie Henrietcie (Etta z domu van der Wyc), dobra w doskonałym stanie. To jej przyszło zmierzyć się z trudami kryzysu i lat wojny. Dom Henrietty służył za schronienie wielu uciekinierom, a właścicielka z zawodu akuszerka, odbierała porody rodzącym kobietom. Obecnie pałac pełni funkcję mieszkalną, zamieszkałym przez siedem rodzin. Park Podworski zajmuje powierzchnie około 3 ha. Powstał on w drugiej połowie XIX wieku. Nasadzenia drzew w większości były oparte na gatunkach rodzimych, przeważnie liściastych. Dopiero na początku XX wieku wzbogacono go, zgodnie z panującą modą, w niewielkie ilości drzew iglastych obcego pochodzenia oraz w wyszukane formy drzew liściastych. W parku znajdują się takie okazy jak: dęby szypułkowe, choiny kanadyjskie, jesiony wyniosłe, daglezja zielona, klony pospolite, lipy drobnolistne, kasztanowce zwyczajne, jodły kalifornijskie. Za pałacem w parku znajduje się niewielki staw, którego powierzchnia pokryta jest rzęsą drobną.
Lokalizacja: (GSL) woj. pomorskie, pow. słupski, gmina Dębnica Kaszubska
Pałac wybudowany został w 183 roku przez Ursina von Baera. W posiadaniu rodziny von Baer Borzęcino znajdowało się od 1739 roku. Kiedy w 1841 roku właścicielem został Wilhelm von Zitzewitz rozpoczęto prace nad przebudową budynku. Pałac stał się wówczas jedną z najświetniejszych rezydencji na ziemi słupskiej. W 1892 roku syn Wilhelma – Günther, przejął najpierw Dużą i Małą Krzynię, a w posiadanie Borzęcina wszedł dopiero po sporze sądowym rozstrzygniętym na jego korzyść. W 1893 roku dokonał kolejnej przebudowy rozbudowując pałac od strony południowo-wschodniej. Jego następca, najstarszy syn Wilhelm doprowadził majątek do rozkwitu. Umierając pozostawił żonie Henrietcie (Etta z domu van der Wyc), dobra w doskonałym stanie. To jej przyszło zmierzyć się z trudami kryzysu i lat wojny. Dom Henrietty służył za schronienie wielu uciekinierom, a właścicielka z zawodu akuszerka, odbierała porody rodzącym kobietom. Obecnie pałac pełni funkcję mieszkalną, zamieszkałym przez siedem rodzin. Park Podworski zajmuje powierzchnie około 3 ha. Powstał on w drugiej połowie XIX wieku. Nasadzenia drzew w większości były oparte na gatunkach rodzimych, przeważnie liściastych. Dopiero na początku XX wieku wzbogacono go, zgodnie z panującą modą, w niewielkie ilości drzew iglastych obcego pochodzenia oraz w wyszukane formy drzew liściastych. W parku znajdują się takie okazy jak: dęby szypułkowe, choiny kanadyjskie, jesiony wyniosłe, daglezja zielona, klony pospolite, lipy drobnolistne, kasztanowce zwyczajne, jodły kalifornijskie. Za pałacem w parku znajduje się niewielki staw, którego powierzchnia pokryta jest rzęsą drobną.
Źródło opisu: mojadebnica.pl
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2017
Ilość zdjęć: 8