Pawęczkowskiego
w Lublinie
Pałac Pawęczkowskiego w Lublinie
Lokalizacja: (LU) woj. lubelskie, stolica województwa; Lublin, ul. Rybna 10
W roku 1746 pomiędzy placem, na którym odbywał się targ na ryby, a murami obronnymi miasta, w miejscu zwanym "Psią Górką" 1731 roku sprowadzeni do Lublina trynitarze (różne źródła różnie podają kto sprowadził: albo hetman i obwoźny koronny Jerzy Lubomirski albo Jana Łasińskiego) rozpoczeli budowę kościoła i klasztoru zakon trynitarzy. Fundatorem obiektu był Mikołaj Łoś.
Do 1751 roku w miejscu obecnego budynku przy Rybnej 10 i Noworybnej 4 stały trzy kamieniczki które przeszły na własność o. trynitarzy. W 1751 roku rozpoczęto nigdy nieukończoną budowę kościoła. Był murowany, jednonawowy, pięcioprzęsłowy ze sklepionym prezbiterium. Po obydwu stronach nawy wybudowano sklepione, trzykondygnacyjne kaplice. Pod prezbiterium znajdowały się sklepione krypty. W 1781 roku oo. trynitarze opuścili niekokończoną budowlę. Nieukończony, popadający w ruinę kościół zakupili w 1824 roku Jan i Tekla Pawęczkowscy. Powęczkowski przebudował całość na mieszczańską kamienicę. Przebudowa trwała 14 lat. Powstały budynek należał do najwspanialszych i największych w mieście. Do roku 1838 gmach został całkowicie odnowiony i nadano mu cechy pałacu późnego klasycyzmu. Złośliwi, a może i zazdrośni lublinianie nazwali kamienicę Pałacem Pawęczkowskiego.
W obecnym czasie wymaga gruntownego remontu.
Do 1751 roku w miejscu obecnego budynku przy Rybnej 10 i Noworybnej 4 stały trzy kamieniczki które przeszły na własność o. trynitarzy. W 1751 roku rozpoczęto nigdy nieukończoną budowę kościoła. Był murowany, jednonawowy, pięcioprzęsłowy ze sklepionym prezbiterium. Po obydwu stronach nawy wybudowano sklepione, trzykondygnacyjne kaplice. Pod prezbiterium znajdowały się sklepione krypty. W 1781 roku oo. trynitarze opuścili niekokończoną budowlę. Nieukończony, popadający w ruinę kościół zakupili w 1824 roku Jan i Tekla Pawęczkowscy. Powęczkowski przebudował całość na mieszczańską kamienicę. Przebudowa trwała 14 lat. Powstały budynek należał do najwspanialszych i największych w mieście. Do roku 1838 gmach został całkowicie odnowiony i nadano mu cechy pałacu późnego klasycyzmu. Złośliwi, a może i zazdrośni lublinianie nazwali kamienicę Pałacem Pawęczkowskiego.
W obecnym czasie wymaga gruntownego remontu.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2014
Ilość zdjęć: 14