W 1923 roku majątek przeszedł w ręce Adama Zamoyskiego, któremu nie udało się utrzymać go w całości i obronić przed parcelacją. Ostatnim właścicielem został w 1940 roku jego syn Aleksander, major Wojska Polskiego. Pałac stał się w tym czasie miejscem schronienia osób wysiedlonych i uchodźców. Kozłówka najlepiej ze wszystkich rezydencji magnackich w Polsce przetrwała dziejowe kataklizmy. O utrzymanie autentyzmu miejsca, z zachowanym szczęśliwie wyposażeniem i zbiorami artystycznymi, dba dziś użytkujące je w sposób wzorcowy Muzeum Zamoyskich.
W 1944 po wyjeździe ostatnich właścicieli od listopada tegoż roku pałac jest własnością państwa. Pełnił w tym czasie funkcję m.in. składnicy muzealnej Ministerstwa Kultury i Sztuki, a od 1979 r. jest siedzibą muzeum (od 1992 Muzeum Zamoyskich w Kozłówce).
Założenie pałacowo-parkowe w Kozłówce ukształtowane jest wokół jednej osi przebiegającej przez środkową aleję tzw. gwiazdy (zadrzewionego terenu z odchodzącymi promieniście ścieżkami, poprzedzającego właściwy kompleks), bramę wjazdową, dziedziniec z częścią gospodarczą, pałac i park. Jej przedłużenie stanowi lipowy gościniec za budynkami dawnego folwarku oraz droga w stronę Kamionki. Centralnym członem układu kompozycyjnego jest pałac wzniesiony pomiędzy rokiem 1735 a 1742. Jego dzisiejszy wygląd jest efektem gruntownej przebudowy, z wykorzystaniem barokowych elementów. Środkowy ryzalit fasady frontowej przysłonięty jest dobudowanym na przełomie XIX i XX wieku trójarkadowym podcieniem, wspierającym taras z czterokolumnowym portykiem zwieńczonym trójkątnym szczytem. Bryłę flankują dwie reprezentacyjne czworoboczne wieże, także z czasów przebudowy, przylegające do trójarkadowych podcieni wspierających tarasy elewacji bocznych. Detal architektoniczny utrzymany jest w stylu późnego baroku i rokoka. Budynek pałacu łączy się z kaplicą dobudowaną w latach 1904-1910, reprezentującą modny w architekturze końca XIX wieku „kostium francuski”. Jest ona uproszczoną wersją kaplicy wersalskiej, nawiązującą do pierwowzoru także w wystroju wnętrza. Podobną bryłę ma budynek dawnego teatru usytuowany po przeciwnej stronie dziedzińca, połączony z pałacem parawanowym murem z arkadą przejazdową, zwieńczonym kamienną balus
We wnętrzach, które zachowały autentyczny wystrój z przełomu XIX wieku i XX wieku w tym: neobarokowe i neoregencyjne plafony, piece z miśnieńskich kafli, marmurowe kominki, dębowe parkiety, zgromadzona jest również niezwykła kolekcja malarstwa (przeważają portrety rodzinne oraz kopie arcydzieł malarstwa europejskiego), mebli, rzeźb, luster, kobierców, porcelany, złoconych brązów i sreber, które swego czasu stanowiły dawne wyposażenie pałacu.
Wnętrza są doskonale utrzymane i posiadają nieporównywalny w Polsce i bardzo rzadki w Europie stopień autentyzmu.
Obok pałacu znajdują się:
kaplica wzorowana na wersalskiej z kopią nagrobka Zofii z Czartoryskich Zamoyskiej, ogród w stylu francuskiego baroku, powozownia.
Więcej na: wikipedia.pl
Kaplica zamkowa
Zamek od strony ogrodu
Wewnątrz zamku znajduje się Muzeum Zamoyskich
Inne zabudowania
Park i ogród
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2014
Ilość zdjęć: 443