Pałac w Łajsach
Ruina
zamku – wzniesionego na rzucie 4-boku z prostokątnym dziedzińcem
pośrodku, zwróconego frontem ku południu. Zamek był murowany, w dolnych
partiach z kamienia i cegły, częściowo gotyckiej, otynkowany. Przy
narożniku północno-zachodnim znajdowała się nowsza, okrągła wieża. Pod
budynkiem znajdowały się piwnice sklepione kolebkowo. W części
wschodniej skrzydła północnego znajdowała się kaplica. Do lat 60. XX w.
zachował się m.in. obręb murów z licznymi fragmentami renesansowej
kamieniarki okien i wejść z profilowaniem lub fazowaniem. Pierwotnie na
obszarze miejscowości znajdował się gród, wzmiankowany w 1285 roku,
będący w posiadaniu książąt świdnicko-jaworskich. Konflikt z biskupami
wrocławskimi i zniszczenie grodu z XIII w. zmusiły Bolka I Surowego do
budowy w latach 1292–1296 zamku murowanego. Po obłożeniu księcia klątwą w
1294 roku, na mocy układu zamek został rozebrany przez fundatora. Na
fundamentach zburzonego zamku wzniesiono w XVI w. nowy obiekt.
Przebudowano go ok. 1897 roku, w stylu neogotyckim, wzorując się na
pałacu w Mosznej. Ostatnim właścicielem majątku w Białej Nyskiej był
baron Krystian Rudolf von Falkenhauzen, który w 1940 r. popełnił
samobójstwo. W 1945 r. w czasie działań wojennych miejscowość i zamek
zostały zrujnowane w 70 procentach. Po 1945 r. zamek nie został
odbudowany i popadał w dalsza ruinę. Rozebrany z polecenia władz, bez
zgody konserwatora. Zachowano jedynie bramę wjazdową.
Spichlerz ceglany
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2016
Ilość zdjęć: 18