Pałac Branickich w Warszawie
Lokalizacja: woj. mazowieckie, Warszawa, ul. Miodowa 6
Lokalizacja: woj. mazowieckie, Warszawa, ul. Miodowa 6
Późnobarokowy pałac, wybudowany w XVIII wieku.
Pałac został zbudowany w stylu późnobarokowym w latach 1743-1750 według projektu Jana Zygmunta Deybla. Dwa duże skrzydła przylegają pod kątem prostym do korpusu głównego budowli. Duży dziedziniec oraz kolumnowy portyk zdobią pałac od strony ulicy Podwale. Prace nad dekoracją wnętrz były prowadzone pod kierunkiem Jakuba Fontany. W 1750 roku na attyce od strony Podwala umieszczono rzeźby autorstwa Jana Chryzostoma Redlera.
W latach 1771-1804 pałac był ważnym ośrodkiem życia kulturalnego Warszawy za sprawą przyjęć, jakie organizowała księżna Izabella Branicka. Po 1918 roku pałac był własnością Franciszka Salezego Potockiego.
We wrześniu 1939 roku budynek został spalony, a podczas powstania warszawskiego doszczętnie zburzony. W latach 1947-1953 przystąpiono do jego odbudowy według projektu Borysa von Zinserlinga. Potem pełnił on już tylko rolę gma-chu użyteczności publicznej.
Był siedzibą Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego (1953-1966), Komitetu Nauki i Techniki (1966-1972), Ministerstwa Nauki Szkolnictwa Wyższego (1972-1987).
Pałac został zbudowany w stylu późnobarokowym w latach 1743-1750 według projektu Jana Zygmunta Deybla. Dwa duże skrzydła przylegają pod kątem prostym do korpusu głównego budowli. Duży dziedziniec oraz kolumnowy portyk zdobią pałac od strony ulicy Podwale. Prace nad dekoracją wnętrz były prowadzone pod kierunkiem Jakuba Fontany. W 1750 roku na attyce od strony Podwala umieszczono rzeźby autorstwa Jana Chryzostoma Redlera.
W latach 1771-1804 pałac był ważnym ośrodkiem życia kulturalnego Warszawy za sprawą przyjęć, jakie organizowała księżna Izabella Branicka. Po 1918 roku pałac był własnością Franciszka Salezego Potockiego.
We wrześniu 1939 roku budynek został spalony, a podczas powstania warszawskiego doszczętnie zburzony. W latach 1947-1953 przystąpiono do jego odbudowy według projektu Borysa von Zinserlinga. Potem pełnił on już tylko rolę gma-chu użyteczności publicznej.
Był siedzibą Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego (1953-1966), Komitetu Nauki i Techniki (1966-1972), Ministerstwa Nauki Szkolnictwa Wyższego (1972-1987).
Umieszczone zdjęcia wykonano: maj 2012
Ilość zdjęć: 29