Pałac Rafała Leszczyńskiego
w Lublinie
Pałac Rafała Leszczyńskiego w Lublinie
Lokalizacja: (LU) woj. lubelskie, stolica województwa; Lublin, ul. Świętoduska 14/16
Należący niegdyś do Rafała Leszczyńskiego dwór-pałac znajduje się przy ulicy Świętoduskiej zakryty przez kościół karmelitów bosych pod wezwaniem św. Józefa oraz zbudowany obok klasztor. Rafał Leszczyński, przyjeżdżając na posiedzenia lubelskiego Trybunału Koronnego, pragnął mieć własną siedzibę w Lublinie. Budowę tego warownego dworu rozpoczął Rafał Leszczyński w 1622 roku na swoich włościach znajdujących się poza murami ówczesnego miasta. Pałac zaprojektował lubelski murator włoskiego pochodzenia Jakub Balin, jako miniaturę renesansowej rezydencji w Baranowie. Powstający gmach rezydencji Leszczyńskich miał wyraźnie obronny charakter. Posiadał cztery baszty na narożach wzmocnionych potężnym oskarpowaniem i był otoczony wysokim murem. Po rozlegających się w mieście wiadomościach, że wielmoża umieścił w obiekcie heretycką świątynię mieszkańcy wznieśli tumult. Planowano nawet spalić obiekt, do czego nie dopuściła zbrojna straż wojewody. W zaistniałej sytuacji Rafał Leszczyński zdecydował się sprzedać nieukończoną rezydencję. Zabudowania zboru zakupiła Katarzyna Sanguszkowa i przeznaczyła, po dobudowaniu części klasztornej, na siedzibę karmelitanek bosych zwanych Józefatkami od wezwania kościoła św. Józefa znajdującego się w kompleksie zabudowań. Od 1810 roku pomieszczenia zajmowały wizytki, a w 1835 roku powrócili tu karmelici. Po upadku powstania styczniowego klasztor zmieniono na koszary wojskowe. Ponowny powrót karmelitów bosych nastąpił 1918 roku, jednak musieli oni dzielić obecność ze znajdującym się w budynku wojskowym więzieniem śledczym. Cały budynek stał się ich własnością w 1945 roku. Bryła dawnego pałacu-dworu Leszczyńskich zachowała swą oryginalną formę. O fortyfikacyjnym założeniu budynku świadczą istniejące nadal cztery pięcioboczne baszty.
Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2014
Ilość zdjęć: 25