Zamek w Pankowie
Zamek (dwór obronny) z XIV w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z dokumentu wydanego przez papieża Innocentego IV, gdzie w 1250 r. została zapisana jako Panckov. Już w XIV w. wieś była siedzibą rycerską; w 1360 r. w dok. Bolesława II Świdnickiego wymieniony jest niejaki Kune z Pankowa. Z tejże wsi pochodził też Knurmann – właściciel Niegoszowa, wymieniony w 1371 r. (von Pankendorf auf Nitschenforf). Dalej kolejno wymieniani są: Hans von Schellendorf (1405 r.), Christoph von Bock (1517 r.), następnie sukcesorzy tegoż: Han von Bock (1548 r.), Konrad i Christoph (1568 r.), John (1587 r.), Albrecht (1592 r.) oraz Kasper w latach 1594 i 1615. Po Bockach dobra te dzierżył Chritoph von Schindel (1650 r.), następnie Gotfried von Zedlitz i Friedrich von Zedlitz (1694 r.). W 1733 r. majętność przeszła w ręce potomków Hansa Christopha barona von Schweinitz auf Tscheplau. W 1737 r. jej właścicielem był Hans Christoph hr. von Schweinitz a 6 lat później Friendich Wilhelm b. von Poradowski. W 1746 r. dobra wróciły w ręce Zedlitzów, a konkretnie hrabiego Davida Sigmunda i pozostawały w rękach tej rodziny przez prawie sto kolejnych lat. W 1785 r. we wsi znajdowały się 2 folwarki oraz młyn wodny. Wieś w tym czasie liczyła 16 zagrodników i 15 chałupników. Już w 1830 r. była tu szkoła, dla dzieci wyznania ewangelickiego. W 1845 r. uruchomiono tartak oraz kamieniołom. Już wówczas wieś stanowiła domenę państwową. W 1848 r. kupiła ją rodzina von Salich z Kraskowa, która gopodarowała tu do końca 2. wojny światowej. Włascicielami byli kolejno: Georg Gustay Rudolf von Salich (lata 1848-1861), Arthur Rudolf Otto von Salisch (1862-1891) i do 1930 r. Gotthilf von Salish. W skład majętności wchodził także folwark Schafereivorwerk. Ostatnią znaną właścicielką była pani Doberentz z d. Kothe Drescher (1937 r.).
Zamek zlokalizowany jest na sztucznej wyspie przy Bystrzycy. Dwupiętrowy korpus główny oraz półkolista część piętrowa. Z wewnętrznym dziedzińcem i niską wieżą z blankami obok wejścia. Zdewastowany po wojnie dach runął w 1969 r. Zachowane w całości ściany, na elewacji pozostałości zdobień barokowych. Mury obwodowe wschodniego skrzydła stanowią prawdopodobnie fragment pierwotnej siedziby rycerskiej. Wieża bramna i most dobudowane zostały pod koniec XV w. Pod koniec XIX w. restaurowany, opuszczony i zniszczony po 1945 r.
W skład zespołu zamkowego wlicza się:
Most na fosie, murowany, XVI w., po 1699 r.
Zespół folwarku zamkowego:
- Stajnia I, murowana,
- Stajnia II, murowana,
Zagroda nr 2:
- Dom mieszkalny nr 2, murowany,
- Stodoła, murowana, -szachulcowa, .
Dom mieszkalny nr 3, murowana,
Dom mieszkalny nr 33, murowana,
Stodoła, nr 26, murowana, -szachulcowa, ok. poł. XIX w.
Liczne stanowiska archeologiczne: relikty z epoki brązu, epoki kultury łużyckiej, kultury przeworskiej i późnego średniowiecza.
Park z XIX w.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z dokumentu wydanego przez papieża Innocentego IV, gdzie w 1250 r. została zapisana jako Panckov. Już w XIV w. wieś była siedzibą rycerską; w 1360 r. w dok. Bolesława II Świdnickiego wymieniony jest niejaki Kune z Pankowa. Z tejże wsi pochodził też Knurmann – właściciel Niegoszowa, wymieniony w 1371 r. (von Pankendorf auf Nitschenforf). Dalej kolejno wymieniani są: Hans von Schellendorf (1405 r.), Christoph von Bock (1517 r.), następnie sukcesorzy tegoż: Han von Bock (1548 r.), Konrad i Christoph (1568 r.), John (1587 r.), Albrecht (1592 r.) oraz Kasper w latach 1594 i 1615. Po Bockach dobra te dzierżył Chritoph von Schindel (1650 r.), następnie Gotfried von Zedlitz i Friedrich von Zedlitz (1694 r.). W 1733 r. majętność przeszła w ręce potomków Hansa Christopha barona von Schweinitz auf Tscheplau. W 1737 r. jej właścicielem był Hans Christoph hr. von Schweinitz a 6 lat później Friendich Wilhelm b. von Poradowski. W 1746 r. dobra wróciły w ręce Zedlitzów, a konkretnie hrabiego Davida Sigmunda i pozostawały w rękach tej rodziny przez prawie sto kolejnych lat. W 1785 r. we wsi znajdowały się 2 folwarki oraz młyn wodny. Wieś w tym czasie liczyła 16 zagrodników i 15 chałupników. Już w 1830 r. była tu szkoła, dla dzieci wyznania ewangelickiego. W 1845 r. uruchomiono tartak oraz kamieniołom. Już wówczas wieś stanowiła domenę państwową. W 1848 r. kupiła ją rodzina von Salich z Kraskowa, która gopodarowała tu do końca 2. wojny światowej. Włascicielami byli kolejno: Georg Gustay Rudolf von Salich (lata 1848-1861), Arthur Rudolf Otto von Salisch (1862-1891) i do 1930 r. Gotthilf von Salish. W skład majętności wchodził także folwark Schafereivorwerk. Ostatnią znaną właścicielką była pani Doberentz z d. Kothe Drescher (1937 r.).
Zamek zlokalizowany jest na sztucznej wyspie przy Bystrzycy. Dwupiętrowy korpus główny oraz półkolista część piętrowa. Z wewnętrznym dziedzińcem i niską wieżą z blankami obok wejścia. Zdewastowany po wojnie dach runął w 1969 r. Zachowane w całości ściany, na elewacji pozostałości zdobień barokowych. Mury obwodowe wschodniego skrzydła stanowią prawdopodobnie fragment pierwotnej siedziby rycerskiej. Wieża bramna i most dobudowane zostały pod koniec XV w. Pod koniec XIX w. restaurowany, opuszczony i zniszczony po 1945 r.
W skład zespołu zamkowego wlicza się:
Most na fosie, murowany, XVI w., po 1699 r.
Zespół folwarku zamkowego:
- Stajnia I, murowana,
- Stajnia II, murowana,
Zagroda nr 2:
- Dom mieszkalny nr 2, murowany,
- Stodoła, murowana, -szachulcowa, .
Dom mieszkalny nr 3, murowana,
Dom mieszkalny nr 33, murowana,
Stodoła, nr 26, murowana, -szachulcowa, ok. poł. XIX w.
Liczne stanowiska archeologiczne: relikty z epoki brązu, epoki kultury łużyckiej, kultury przeworskiej i późnego średniowiecza.
Park z XIX w.
W sąsiedztwie zamku znajduje się stadnina koni i przepływa rzeka Bystrzyca.
Umieszczone zdjęcia wykonano: październik 2016
Ilość zdjęć: 86