Pałac w Pieszycach
Zespół pałacowo–parkowy w Pieszycach. Pałac należy do najcenniejszych zabytków Śląska. Pierwotnie powstał jako dwór w 1580 roku, a w 1699 roku został rozbudowany na jedną z największych i najpiękniejszych śląskich rezydencji. Obok powstały liczne obiekty pomocnicze i ogród. Stopniowo modyfikowany obecną formę zyskał w 1710 roku. W XIX wieku dodano jeszcze portyk balkonowy na I piętrze, a na początku XX wieku - nieistniejącą dziś przebudówkę od zachodu. Wjazd na dziedziniec prowadzi przez bramę flankowaną postumentami z piaskowcowymi logogryfami. Po obu jej stronach znajdują się bramy i nisze w murze. Na nim alegorie: od lewej - Wenus, Apollo, Merkury i Diana. Przy wyjeździe na most ulokowana jest piaskowcowa figura kobiety z orłem u stóp. Po drugiej stronie mostu ulokowano dwa sfinksy. Prostokątny dziedziniec otoczony jest pałacem i murem.
Pałac to budowla ceglano-kamienna, trzykondygnacyjna, trójskrzydłowa na planie litery E, nakryta dachem mansardowym, elewacje na wyższych kondygnacjach ozdobione są pilastrami jońskimi z lamberkami i kompozytowymi głowicami. Nad nimi przebiega fryz meandrowy. Główną oś kompozycyjną akcentują pośrodku fasady monumentalne kolumny wielkiego porządku, pomiędzy którymi w przyziemiu umieszczono portal, a nad nim - balkon. Powyżej góruje wieża z zegarem. Właścicieli pałacu upamiętniają kartusze herbowe. W południowym narożniku ustawiono gloriettę. Interesująco prezentuje się trójbiegowa klatka schodowa z regencyjną dekoracją. Sklepienia wnętrz były pierwotnie zdobione stiukami, dziś są one mocno zniszczone. Pokoje urządzono w zachodniej części w układzie amfiladowym, we wschodniej - korytarzowym. W skrzydle wschodnim mieściła się kaplica. Za pałacem położony jest zabytkowy park krajobrazowy
w którym są resztki fos, murów obronnych i rzeźb.
Pieszycki pałac był jednym z najokazalszych na Śląsku. 3 tys. m² powierzchni użytkowej, 60 pokoi i piękny park. W XVII w. zwany był Śląskim Wersalem. W okresie II wojny światowej mieścił obóz koncentracyjny dla kobiet. Po wojnie doraźnie remontowany. Jeszcze w latach 70. XX stulecia wykorzystywany na kolonie i obozy. Później stopniowo niszczał i był rozgrabiany. W grudniu 2000 roku zakupili go Alicja i Marjan Hajdukowie z Las Vega.
Pałac to budowla ceglano-kamienna, trzykondygnacyjna, trójskrzydłowa na planie litery E, nakryta dachem mansardowym, elewacje na wyższych kondygnacjach ozdobione są pilastrami jońskimi z lamberkami i kompozytowymi głowicami. Nad nimi przebiega fryz meandrowy. Główną oś kompozycyjną akcentują pośrodku fasady monumentalne kolumny wielkiego porządku, pomiędzy którymi w przyziemiu umieszczono portal, a nad nim - balkon. Powyżej góruje wieża z zegarem. Właścicieli pałacu upamiętniają kartusze herbowe. W południowym narożniku ustawiono gloriettę. Interesująco prezentuje się trójbiegowa klatka schodowa z regencyjną dekoracją. Sklepienia wnętrz były pierwotnie zdobione stiukami, dziś są one mocno zniszczone. Pokoje urządzono w zachodniej części w układzie amfiladowym, we wschodniej - korytarzowym. W skrzydle wschodnim mieściła się kaplica. Za pałacem położony jest zabytkowy park krajobrazowy
w którym są resztki fos, murów obronnych i rzeźb.
Pieszycki pałac był jednym z najokazalszych na Śląsku. 3 tys. m² powierzchni użytkowej, 60 pokoi i piękny park. W XVII w. zwany był Śląskim Wersalem. W okresie II wojny światowej mieścił obóz koncentracyjny dla kobiet. Po wojnie doraźnie remontowany. Jeszcze w latach 70. XX stulecia wykorzystywany na kolonie i obozy. Później stopniowo niszczał i był rozgrabiany. W grudniu 2000 roku zakupili go Alicja i Marjan Hajdukowie z Las Vega.
Umieszczone zdjęcia wykonano: czerwiec 2013
Ilość zdjęć: 28