Witaj u MajkiD

Witam wszystkich odwiedzających i zapraszam do spacerku

po moim ZAMKOWO - PAŁACOWYM blogu fotograficznym

Niech Was nie zrazi ilość umieszczonych tu zdjęć, postanowiłam potraktować ten mój blog
jako fotograficzn
ą dokumentację odwiedzanych przeze mnie obiektów. W szczególności stronę moją polecam tym, którzy nie mogą na własne oczy zobaczyć tych zamków i pałaców.

Współtwórcą i administratorem tej strony jest mój mąż Daro.

ŁABUŃKI PIERWSZE

Pałac w Łabuńkach Pierwszych 
Lokalizacja: (LZA) woj. lubelskie, pow. zamojski, gmina Łabunie

Łabuńki wraz z Łabuniami w XV wieku były własnością Oleskich, a w następnym stuleciu należały do Zamoyskich, lecz nie wchodziły w skład ordynacji. We wsi, położonej zaledwie kilka kilometrów od Zamościa (przy drodze do Tomaszowa Lubelskiego), obozował Bohdan Chmielnicki. Było to w 1648 r., gdy oblegał zamojską twierdzę, zaś w 1656 r. stacjonowało tu wojsko szwedzkie.
Na początku XIX wieku właścicielem Łabuniek był Michał Wielhorski. Od niego kupił je były prezes sądów szlacheckich we Lwowie, Stanisław Grzębski, który zdecydował się wybudować pałac dla młodszej ze swych córek, Teofili. Budowę rozpoczęto w roku 1812. Jego córka, żona szambelana austriackiego, dopilnowała ukończenia budowy. Kolejni właściciele wyposażali rezydencję w meble, obrazy, rzemiosło artystyczne oraz rzeźby oraz stworzyli znaczącą bibliotekę. W czasie powstania listopadowego urządziła ona w pałacu szpital.
Jej syn, Władysław, w 1865 r. sprzedał majątek Teodorowi Kaszowskiemu. [...]
Folwark, do którego należały jeszcze: Barchaczów, Bródek i Jatutów, stanowił jakby kombinat przemysłowo – rolny. W jego skład wchodziły młyny wodne, browar i duża gorzelnia. W zachowanych do dziś oficynach usytuowano stajnię, wozownię oraz oranżerię, a do zaprojektowania parku krajobrazowego właściciele zatrudnili architekta krajobrazu z Wiednia.
Kres świetności łabuńskiej rezydencji położyły w roku 1920 wojska kozackie gen. Siemiona Budionnego. Kolejnej dewastacji dopuściły się w roku 1940 wojska rosyjskie. Na dole trzymali konie, a na górze spali, grali w karty. Zniszczyli wszystko.
Podczas wojny pałac i przylegający do niego park uległy zniszczeniu, a mieszkańcy Łabuniek zostali wysiedleni (1942 r.).
Do wyzwolenia w pałacu mieściła się szkoła podstawowa. W 1947 r. zabytkiem zainteresował się miejscowy nauczyciel, Stanisław Struzik, którego staraniem budynek został częściowo wyremontowany.
Pośrodku pałacu jest portyk, wsparty na czterech kolumnach gotyckich. Ma charakterystyczne zwieńczenia. Zamiast typowego trójkątnego frontu, jest tam attyka. Pałacyk zaskakuje elewacją południową. Tutaj nad fasadą nie króluje portyk, ale niespotykany w dworach szlacheckich XVII i XIX w. taras. Wspiera się on na dziesięciu kolumnach. Z niego już tylko krok do ciągnącego się aż do rzeki Łabuńki parku.
W dawnych salonach pałacu dziś mieści się Zgromadzenie Misjonarzy Krwi Chrystusa. W oficynach powstał Dom Świętego Ducha i Hospicjum Santa Galla.

Więcej na: wikipedia.pl






























Budynki folwarczne, świątynia i park

















Umieszczone zdjęcia wykonano: sierpień 2014
Ilość zdjęć: 46