w Płakowicach
Zamek Płakowice w Lwówku Śląskim
Lokalizacja: (DLW) woj. dolnośląskie, pow. lwówecki, gmina Lwówek Śląski
Zamek w Płakowicach — jedno z największych renesansowych budowli obronnych na Śląsku.
Pierwszy dwór obronny istniał w miejscu dzisiejszego pałacu w 1480 roku. Budowę większego zamku rozpoczął w 1550 r. Rumpold Talkenberg z Podskala, który projekt zlecił włoskiemu architektowi Franciszkowi Parrowi. Budowa głównego budynku trwała do 1558 roku, a wykończenia do 1563 roku. W trakcie budowy powstała trójskrzydłowa budowla z niewielkim dziedzińcem z krużgankami. Była to największa na Śląsku budowla obronna w XVI wieku. Przebudowy dokonano dwukrotnie - w XVIII i XIX w. W czasie wojen napoleońskich zamek został uszkodzony. Francuzi ograbili i zniszczyli bibliotekę i cenne zbiory malarstwa. Ostatnim prywatnym właścicielem był August Ludwig von Nostitz-Rieneck, od którego zamek odkupiła w 1824 roku rejencja legnicka z przeznaczeniem na szpital psychiatryczny. W trakcie przebudowy usunięto z wnętrz liczne zdobienia, kominki, kartusze i portale. Szpital funkcjonował do 1945 roku. Po 1945 r. w zamku mieściła się jednostka wojskowa. W 1967 roku zamek został częściowo odrestaurowany. Po opuszczeniu przez wojsko zamek zaczął podupadać. Od 1992 roku należy do Chrześcijańskiego Ośrodka "Elim" Kościoła Baptystów i poddawany jest intensywnemu remontow.
Budowla składa się z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł okalających wewnętrzny dziedziniec krużgankami, których arkady wsparte są na jońskich kolumnach. W narożach znajdują się schody. Od czwartej strony zamknięty jest murem kurtynowym. Na dziedziniec prowadzi brama wjazdowa z portalem, przed którą znajduje się kamienny most przerzucony przez fosę obronną. W lewym narożniku portalu znajduje się medalion z podobizną Rampolda von Talkenberg. Zachowały się także renesansowe zdobienia fasad.
Pierwszy dwór obronny istniał w miejscu dzisiejszego pałacu w 1480 roku. Budowę większego zamku rozpoczął w 1550 r. Rumpold Talkenberg z Podskala, który projekt zlecił włoskiemu architektowi Franciszkowi Parrowi. Budowa głównego budynku trwała do 1558 roku, a wykończenia do 1563 roku. W trakcie budowy powstała trójskrzydłowa budowla z niewielkim dziedzińcem z krużgankami. Była to największa na Śląsku budowla obronna w XVI wieku. Przebudowy dokonano dwukrotnie - w XVIII i XIX w. W czasie wojen napoleońskich zamek został uszkodzony. Francuzi ograbili i zniszczyli bibliotekę i cenne zbiory malarstwa. Ostatnim prywatnym właścicielem był August Ludwig von Nostitz-Rieneck, od którego zamek odkupiła w 1824 roku rejencja legnicka z przeznaczeniem na szpital psychiatryczny. W trakcie przebudowy usunięto z wnętrz liczne zdobienia, kominki, kartusze i portale. Szpital funkcjonował do 1945 roku. Po 1945 r. w zamku mieściła się jednostka wojskowa. W 1967 roku zamek został częściowo odrestaurowany. Po opuszczeniu przez wojsko zamek zaczął podupadać. Od 1992 roku należy do Chrześcijańskiego Ośrodka "Elim" Kościoła Baptystów i poddawany jest intensywnemu remontow.
Budowla składa się z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł okalających wewnętrzny dziedziniec krużgankami, których arkady wsparte są na jońskich kolumnach. W narożach znajdują się schody. Od czwartej strony zamknięty jest murem kurtynowym. Na dziedziniec prowadzi brama wjazdowa z portalem, przed którą znajduje się kamienny most przerzucony przez fosę obronną. W lewym narożniku portalu znajduje się medalion z podobizną Rampolda von Talkenberg. Zachowały się także renesansowe zdobienia fasad.
Umieszczone zdjęcia wykonano: czerwiec 2015
Ilość zdjęć: 93