Pałac we Wronowie
Pałac we Wronowie wzniesiono na przełomie XVIII i XIX w. Wygląd rezydencji całkowicie zmieniła w 1907 roku neobarokowa przebudowa, przeprowadzona przy pomocy architekta Roberta Webera z Drezna. Budynek murowany z cegły, potynkowany, wzniesiony na rzucie zbliżonym do litery „L”, nie podpiwniczony, dwukondygnacyjny, z zagospodarowanym poddaszem, nakryty wysokim dachem mansardowym z lukarnami, wykonanym z dachówki. Fasada (elewacja zachodnia) jedenastoosiowa, z centralnym pozornym ryzalitem, mieszczącym główne wejście, poprzedzone schodami. Ryzalit zamknięty barokowym szczytem, w nim kartusze herbowe właścicieli pałacu. W narożniku łączącym korpus ze skrzydłem bocznym niewielka dobudówka z dodatkowym wejściem, zwieńczona tarasem oraz kwadratowa wieża z zegarem, będąca dominantą obiektu. Od strony parku rezydencję ożywiają liczne przybudówki. Elewacje pałacu skromnie dekorowane, zachowały fragmenty boniowania i podziałów pilastrowych. Pałac otacza pochodzący z XIX w. park krajobrazowy o powierzchni 5,5 ha. W drzewostanie parku można zauważyć między innymi: dęby szypułkowe, lipy drobnolistne, graby pospolite, jesiony wyniosłe, klon jawor, platan klonolistny, buk zwyczajny odmiany purpurowej, sosnę czarną, świerk kłujący odmiany sina, jodłę jednobarwną, cyprysik groszkowy. Kilka dębów szypułkowych oraz platan klonolistny zostały uznane za pomniki przyrody. W pobliżu pałacu resztki zabudowań dawnego folwarku: obora z połowy XIX w. i stodoła z końca XIX w.
Więcej na: palaceslaska.pl
Umieszczone zdjęcia wykonano: maj 2012
Ilość zdjęć: 23