Witaj u MajkiD

Witam wszystkich odwiedzających i zapraszam do spacerku

po moim ZAMKOWO - PAŁACOWYM blogu fotograficznym

Niech Was nie zrazi ilość umieszczonych tu zdjęć, postanowiłam potraktować ten mój blog
jako fotograficzn
ą dokumentację odwiedzanych przeze mnie obiektów. W szczególności stronę moją polecam tym, którzy nie mogą na własne oczy zobaczyć tych zamków i pałaców.

Współtwórcą i administratorem tej strony jest mój mąż Daro.

SZTYNORT

http://majkad.blogspot.com/2010/10/sztynort.htmlPałac
Rodu Lehndorff
w Sztynorcie

Pałac Rodu Lehndorff w Sztynorcie
Lokalizacja: (NWE) woj. warmińsko-mazurskie, pow. węgorzewski, gmina Węgorzewo

Od 1420 do 1945 roku znajdowała się tu główna siedziba rodu von Lehndorff. Rodzina ta otrzymała dobra sztynorckie w lenno od zakonu krzyżackiego. Z czasem stały się one jej własnością. Rezydencja powstawała etapami od XVI do XIX wieku. Pierwsza budowla mieszkalna była usytuowana na nieistniejącym obecnie półwyspie Dargin. Prace nad jej wzniesieniem podjął Fabian von Lehndorff (1468-1545). Zniszczenia niedokończonej rezydencji dokonał podnoszący się poziom wód związany z budową tamy w pobliżu Węgorzewa, która miała chronić zamek i polepszyć pracę zamkowych młynów. Podniesienie poziomu jeziora Mamry spowodowało przebicie półwyspu, na którym leży obecnie Sztynort i powstanie cieśniny wodnej nazywanej jeziorem Kirsajty. Ruiny tej pierwotnej rezydencji znalazły się pod wodą w odległości ponad 620 metrów od obecnego brzegu półwyspu. Miejsce to na współczesnych mapach oznaczone jest na akwenie jeziora Dargin jako „Głazy Sztynorckie”. Nowa rezydencja powstała w latach 1554-1572 w miejscu obecnie istniejącego pałacu, ale po latach popadła w ruinę, a ostateczny jej kres przyniósł w roku 1656 najazd Tatarów. W 1689 roku ze względu na zły stan techniczny rozebrano stary pałac, a na jego fundamentach zaczęła powstawać kolejna rezydencja. Właścicielem Sztynortu był wówczas Ahasverus von Lehndorff podniesiony do rangi hrabiego Rzeszy w 1687 roku. Główną inicjatorką rozbudowy pałacu w latach 1689-1697 była jego trzecia żona, Maria Eleonora von Lehndorff. [...]
Od 1420 do 1945 roku znajdowała się tu główna siedziba rodu von Lehndorff. Rodzina ta otrzymała dobra sztynorckie w lenno od zakonu krzyżackiego. Z czasem stały się one jej własnością. Rezydencja powstawała etapami od XVI do XIX wieku. Pierwsza budowla mieszkalna była usytuowana na nieistniejącym obecnie półwyspie Dargin. Prace nad jej wzniesieniem podjął Fabian von Lehndorff (1468-1545). Zniszczenia niedokończonej rezydencji dokonał podnoszący się poziom wód związany z budową tamy w pobliżu Węgorzewa, która miała chronić zamek i polepszyć pracę zamkowych młynów. Podniesienie poziomu jeziora Mamry spowodowało przebicie półwyspu, na którym leży obecnie Sztynort i powstanie cieśniny wodnej nazywanej jeziorem Kirsajty. Ruiny tej pierwotnej rezydencji znalazły się pod wodą w odległości ponad 620 metrów od obecnego brzegu półwyspu. Miejsce to na współczesnych mapach oznaczone jest na akwenie jeziora Dargin jako „Głazy Sztynorckie”. Nowa rezydencja powstała w latach 1554-1572 w miejscu obecnie istniejącego pałacu, ale po latach popadła w ruinę, a ostateczny jej kres przyniósł w roku 1656 najazd Tatarów. W 1689 roku ze względu na zły stan techniczny rozebrano stary pałac, a na jego fundamentach zaczęła powstawać kolejna rezydencja. Właścicielem Sztynortu był wówczas Ahasverus von Lehndorff podniesiony do rangi hrabiego Rzeszy w 1687 roku. Główną inicjatorką rozbudowy pałacu w latach 1689-1697 była jego trzecia żona, Maria Eleonora von Lehndorff. [...]
Główne założenie pałacowo-ogrodowe o powierzchni około 16 hektarów powstało w okresie baroku. Tradycyjny układ tworzyły: aleja dojazdowa, dziedziniec, pałac, salon ogrodowy oraz pozostała część ogrodu. W układzie tym wyróżniono sześć zasadniczych części. Najważniejszą stanowił zespół pałacowy z dziedzińcami przedzielonymi ogrodzeniem, z budynkiem bramnym z prawej strony i z dwoma kolejnymi budynkami po lewej. Druga część to zespół folwarczny z dwoma mniejszymi dziedzińcami utworzony przez zabudowania gospodarcze, znajdujący się w bezpośrednim sąsiedztwie poprzedniego układu i usytuowany symetrycznie względem niego. [...]
Jest to budowla dwukondygnacyjna, murowana z cegły, otynkowana. Główny korpus, wzniesiony na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, nakryty został wysokim dachem czterospadowym (mieszczącym trzy kondygnacje strychu). Po środku fasady frontowej znajduje się płytki ryzalit zwieńczony trzema trójkątnymi szczytami. Do budynku głównego dostawione są dwa dwukondygnacyjne, prostokątne skrzydła boczne, nakryte dachami dwuspadowymi (znacznie niższymi). Skrzydło zachodnie zakończone jest basztą, przykrytą wysokim dachem czterospadowym. Elewacja ogrodowa zaakcentowana została dwoma symetrycznymi alkierzami, przykrytymi podobnymi dachami. Elewacje pałacu są boniowane i ozdobione gzymsami w obramieniach otworów okiennych. [...]

Więcej na: http://leksykonkultury.ceik.eu/index.php/Pa%C5%82ac_w_Sztynorcie






























Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2016
Ilość zdjęć: 34