Witaj u MajkiD

Witam wszystkich odwiedzających i zapraszam do spacerku

po moim ZAMKOWO - PAŁACOWYM blogu fotograficznym

Niech Was nie zrazi ilość umieszczonych tu zdjęć, postanowiłam potraktować ten mój blog
jako fotograficzn
ą dokumentację odwiedzanych przeze mnie obiektów. W szczególności stronę moją polecam tym, którzy nie mogą na własne oczy zobaczyć tych zamków i pałaców.

Współtwórcą i administratorem tej strony jest mój mąż Daro.

CIEKOCINKO

Pałac w Ciekocinku
Lokalizacja: (GWE) woj. pomorskie, pow. wejherowski, gmina Choczewo

24.VI.1362 r. – wierny sługa Wichen otrzymał 4 wolne łany na prawie chełmińskim we wsi, którą określano jako Czakentzin, Sakrzisch, Sakenzin. W tej formie miejscowość zachowała się przez 300 lat.
Ta pierwsza wzmianka o Zackenzinie pochodzi z 24.6.1362 r., kiedy gdański komtur Zakonu Krzyżackiego, Gieselbrecht von Dudelsheim przekazał wieś „wiernemu Vicke’owi” jako miejsce do osiedlenia kolonistów.
Przez prawie 300 lat Zackenzin pozostawał typową wsią chłopską z młynem i gospodą. Ostatni książę pomorski, Bogusław XIV, nadał Matzke’owi Borcke’owi miejscowości Zackenzin, Wittenberg (Białogóra) i Uhlingen (Ulinia) „wszystkie jako przynależne do majątku Curow”.
Po częstszych zmianach właścicieli w ciągu następnych sześciu dziesięcioleci w latach 1864 – 1905 majątek należał do rodziny von Braunschweigów.
Od roku 1905 do 1934 – majątek należy do rodziny Ewestów, którzy w 1910 roku na miejscu dawnego dworu budują „nowy”, zachowany do dziś Pałac.
W 1934 roku majątek, obejmujący wówczas tylko jeszcze ok. 800 ha całkowitej powierzchni, został nabyty przez ostatniego właściciela przed wojną, weterynarza powiatu Lauenburg (Lębork), dr. Wilhelma Koopsa, za sumę 400.000 marek Rzeszy (RM).
W 1939 roku majątek ma powierzchnię  800 ha, z tego 381 ha gruntów ornych, 39 ha łąk, 57 ha pastwisk, 315 ha drzewostanu; pogłowie zwierząt: 43 konie, 155 sztuk bydła, 350 sztuk trzody chlewnej; wartość jednostkowa: 569.800 marek Rzeszy (RM).
Tutaj w Zackenzinie Armia Czerwona dogoniła tabor rodzin von Krockowów/von Puttkamerów z Rumbske (Rumsko) we wschodniej części powiatu Stolp (Słupsk). Christian Graf von Krockow opisuje w książce „Czas kobiet” („Die Stunde der Frauen”) tragiczne przeżycia swojej siostry Libussy.
1945 majątek przechodzi na własność Państwowych Nieruchomości Ziemskich.
Istotnym faktem „rozwoju” majątku po roku 1945, jest karygodny przykład dewastacji układu majątku podzielonego oryginalnie na część reprezentacyjną mieszkalną i folwark.
Do części reprezentacyjnej na teren parku wokół pałacu wprowadzono budynki typowo gospodarcze, takie jak budynek inwentarsko-gospodarczy murowano drewniany w odległości 10 metrów od Pałacu, halę – magazyn o powierzchni 2000 m kw. na ziemniaki na samym froncie głównej alei wjazdowej do pałacu, uprzednio wycinając 5 okazałych 100 letnich dębów czerwonych, jednocześnie wycinając w parku nową drogę wjazdową pod pałac z narożnika północno-zachodniego.  Podobnie ulokowano bezpośrednio wzdłuż alei wjazdowej niskie pawilony biurowe, uprzednio karczując park w tym miejscu.
Po 1945 r. zmiany objęły również część gospodarczą.  Czterokondygnacyjna gorzelnia w czerwonej cegle została całkowicie przebudowana i bezpowrotnie zniszczona. Podobnie znaczącym zmianom uległy wszystkie elewacje zabytkowej stajni, którą jednak udało się całkowicie zrewitalizować zgodnie z oryginalnymi cechami.
Powstały na miejscu starych nowe budynki gospodarcze w latach 70-tych XX. w: budynek inwentarski, stodoła, magazyn i budynek mieszkalny. Powstały w części parkowej wtórne podziały; hydrofornia z ogrodzonym przyległym terenem, boisko oraz ogród zabaw dla dzieci na polanie widoko­wej, budynek gospodarczy na terenie wnętrza parkowego.
Jednocześnie, wszystko co przedstawiało jakąkolwiek wartość, było sukcesywnie szabrowane, rozkradane i wywożone zaś na terenie parku rosły kolejne wysypiska śmieci.  Pałac popadał w ruinę i techniczną dewastację, którą doskonale obrazują drzewa które rosły w rynnach na dachu oraz zarwany w połowie sufit nad salą balową który przegnity runął po napełnieniu wodą wanny piętro wyżej. Na szczęście nikomu nic się stało.
Po 1945 roku początkowo folwark staje się własnością Państwowych Nieruchomości Ziemskich. W 1950 roku powstaje tu PGR Ciekocino, dalsze losy i historia majątku związana jest z powojennymi przekształceniami własnościowymi i instytucjonalnymi. 
W 1998 roku właścicielem zespołu jest Agencja Nieruchomości Rolnych.
W 2004 nowym właścicielem zostaje Tomasz Bałuk.
Obecnie w pałacu znajduje się hotel, restauracja i stadnina koni ("Kompleks Pałac Ciekocinko Hotel Resort & Wellness"). Jest on wspaniale odnowiony i zadbany.
Ciekocinko jest szkatułą, w której właściciele zamknęli swoje marzenia. Na pałacowej posesji znajduje się stadnina koni. Sam pałac z 1910 roku państwo Bałukowie remontowali niemal przez dekadę. Jego wnętrza zdobią meble w stylu biedermeier, secesji i art déco, a każdy detal – od zapachu mydła, przez armaturę z brytyjskich manufaktur, po barwione tradycyjną metodą tapety z San Francisco – został starannie przez nich przemyślany.
Hotel dysponuje paroma miejscami, w których można się posilić – herbaciarnią, letnim tarasem, bistrem Luneta&Lorneta, a przede wszystkim restauracją wyróżnioną przez przewodnik Gault&Millau. To w niej zjemy kolację przygotowaną przez szefa kuchni, Pawła Dołżonka.
Pałac – powstały w latach 1908 – 1910, staraniem Paula Ewesta, na miejscu dawnego „starego pałacu”, jest murowany z cegły na kamienno-ceglanych fundamentach, elewacje są otynkowane o skromnej dekoracji płycinowej. Bryła jest zróżnicowana, jednokondygnacyjna w części środkowej, w południowej dwukondygnacyjna z ryzalitem frontowym, zakończonym tarasem oraz trzykondygnacyjna wieżą od strony północnej. Rzut prostokąta z wydatnym ryzalitem w części południowej elewacji, płytkim ryzalitem od zachodu.
Układ wnętrz 3 i 2,5 traktowy, na osi ryzalitu frontowego kwadratowa sień z antresolą w wieży boczna klatka schodowa. Dachy zróżnicowane mansardowe i naczółkowe kryte karpiówką żłobkowaną długą podwójną. Elewacje nieregularne, frontowa 11 osiowa z wejściem na osi ryzalitu, poprzedzonym schodami.
Oryginalna konstrukcja: ściany piwnic z kamienia, ściany zewnętrzne i wewnętrzne z cegły ceramicznej, stropy nad piwnicami ceramiczne na belkach stalowych, pozostałe stropy drewniane

Więcej na: ciekocinko.pl
































































































Stadnina koni


































Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2017
Ilość zdjęć: 163