Pałac Mojęcice
Jak podają niektóre źródła, już w XIII w. na terenie obecnych Mojęcic istniał dwór rycerski, ale była to niewielka budowla nijak mające się do pałacu, który możemy oglądać obecnie.
Mojancziczy - pod taką nazwą skrywała się wieś Mojęcice w 1202 roku. W roku 1376 nazwę tą wymieniano jako Moyenczicz, natomiast w 1945 miejscowość nazwano Mojaricice.
Właścicielem wsi w roku 1308 został Merbot de Hugewitz (von Haugwitz), który 9 lat później wydzierżawił wioskę rodzinie von Stosch i ostatecznie w roku 1466 sprzedał ją Melchiorowi II von Stoschowi. Po Melchiorze II von Stoschu kolejnymi właścicielami wsi byli: Heinrich von Kottwitz und Kontopp (1747 r.), Otto Sigismund von Kockritz z Żerkowa koło Brzegu Dolnego (1780 r.), Diepold baron von Kockritz und Friedland (druga połowa IXX wieku), a ostatnim z tej rodziny był dr Friedrich August.
Obronny dwór wzniesiono w I pol. XVII wieku, jednakże historia Mojęcic sięga znacznie starszego okresu. Już w XIII wieku istniał tu ogródek rycerski, otoczony rowem i częstokołem. W XIV wieku został on przekształcony na wieżę mieszkalno - obronną przez wspomniany wcześniej ród Stoschów. W 1616 roku Melchior II von Stosch zapragnął powiększyć swą rezydencję ale nieumiejętne prace doprowadziły do zawalenia budynku.
Nowy projekt budowy powierzono Antonowi Fodige i około 1620 roku powstała otoczona fosą renesansowa rezydencja obronna. Kosztowało to właściciela 24000 reńskich talarów, jednakże główny efekt – dwukondygnacyjny budynek, którego elewacje wieńczyły renesansowe szczyty – został osiągnięty. W 1824 roku Ludwik von Kockritz dokonał restauracji i przebudowy obiektu na styl klasycystyczny, a w latach 1872 - 1880 Diepold von Kockritz przekształcił wnętrza dworu i odnowił portal.
Portal ten został zbudowany przez Johanna Polla i zachował się w bardzo dobrym stanie do dzisiejszego dnia. Głównym materiałem, z którego został zrobiony to piaskowiec (niegdyś portal pokryty był również dwubarwną polichromią). Na jego szczycie znajduje się figurka jelenia (obecnie uszkodzona). Główną część archiwolty zdobi figurka maszkarona, natomiast po jej bokach znajdują się figurki nimf. Przy portalu umieszczone są dwie kolumny z wyrzeźbionymi kobiecymi głowami, zwierzętami i akantem. Na portalu umieszczone zostały również trzy herby: Friedricha von Stoscha, Heleny von Kreckwitz (jego pierwszej żony) oraz Sabiny von Glaubitz (drugiej żony) a nad nimi wyrzeźbiono nazwiska ich właścicieli, które dzisiaj są już nieczytelne.
Wewnątrz budynku znajduje się duża sala balowa a po jej lewej i prawej stronie inne mniejsze. Jedna z nich pokryta jest sklepieniem kolebkowo — krzyżowym, natomiast inna zdobiona przepięknymi stiukami. Na parterze znajdują się trzy kominki. Dwa z nich zdobione są efektownymi elementami i działają do dzisiaj.
Mojancziczy - pod taką nazwą skrywała się wieś Mojęcice w 1202 roku. W roku 1376 nazwę tą wymieniano jako Moyenczicz, natomiast w 1945 miejscowość nazwano Mojaricice.
Właścicielem wsi w roku 1308 został Merbot de Hugewitz (von Haugwitz), który 9 lat później wydzierżawił wioskę rodzinie von Stosch i ostatecznie w roku 1466 sprzedał ją Melchiorowi II von Stoschowi. Po Melchiorze II von Stoschu kolejnymi właścicielami wsi byli: Heinrich von Kottwitz und Kontopp (1747 r.), Otto Sigismund von Kockritz z Żerkowa koło Brzegu Dolnego (1780 r.), Diepold baron von Kockritz und Friedland (druga połowa IXX wieku), a ostatnim z tej rodziny był dr Friedrich August.
Obronny dwór wzniesiono w I pol. XVII wieku, jednakże historia Mojęcic sięga znacznie starszego okresu. Już w XIII wieku istniał tu ogródek rycerski, otoczony rowem i częstokołem. W XIV wieku został on przekształcony na wieżę mieszkalno - obronną przez wspomniany wcześniej ród Stoschów. W 1616 roku Melchior II von Stosch zapragnął powiększyć swą rezydencję ale nieumiejętne prace doprowadziły do zawalenia budynku.
Nowy projekt budowy powierzono Antonowi Fodige i około 1620 roku powstała otoczona fosą renesansowa rezydencja obronna. Kosztowało to właściciela 24000 reńskich talarów, jednakże główny efekt – dwukondygnacyjny budynek, którego elewacje wieńczyły renesansowe szczyty – został osiągnięty. W 1824 roku Ludwik von Kockritz dokonał restauracji i przebudowy obiektu na styl klasycystyczny, a w latach 1872 - 1880 Diepold von Kockritz przekształcił wnętrza dworu i odnowił portal.
Portal ten został zbudowany przez Johanna Polla i zachował się w bardzo dobrym stanie do dzisiejszego dnia. Głównym materiałem, z którego został zrobiony to piaskowiec (niegdyś portal pokryty był również dwubarwną polichromią). Na jego szczycie znajduje się figurka jelenia (obecnie uszkodzona). Główną część archiwolty zdobi figurka maszkarona, natomiast po jej bokach znajdują się figurki nimf. Przy portalu umieszczone są dwie kolumny z wyrzeźbionymi kobiecymi głowami, zwierzętami i akantem. Na portalu umieszczone zostały również trzy herby: Friedricha von Stoscha, Heleny von Kreckwitz (jego pierwszej żony) oraz Sabiny von Glaubitz (drugiej żony) a nad nimi wyrzeźbiono nazwiska ich właścicieli, które dzisiaj są już nieczytelne.
Wewnątrz budynku znajduje się duża sala balowa a po jej lewej i prawej stronie inne mniejsze. Jedna z nich pokryta jest sklepieniem kolebkowo — krzyżowym, natomiast inna zdobiona przepięknymi stiukami. Na parterze znajdują się trzy kominki. Dwa z nich zdobione są efektownymi elementami i działają do dzisiaj.
Gotycki parafialny kościół filialny p.w. Matki Boskiej Różańcowej z II poł. XV w.
Umieszczone zdjęcia wykonano: czerwiec 2015
Ilość zdjęć: 65