w Olsztynie Nagórkach
Pałacyk w Olsztynie Nagórkach ul. Metalowa 8
Lokalizacja: (NO) woj. warmińsko-mazurskie, stolica województwa
W marcu 1832 r. olsztyński rajca miejski Andrzej Bogacki zauważył w nocy zarzewie pożaru i podniósł alarm. Za zasługę uratowania Olsztyna przed pożogą otrzymał 118 ha majątek na obrzeżach miasta, noszący nazwę Bergenthal. Po jego śmierci w 1848 r., majątek odziedziczyła jego córka Anna, zamężna z poczmistrzem Carla Rhodego. Następnym z kolei właścicielem stał się w 1903 r. Max Lion, członek rady miejskiej i właściciel cegielni. Fabrykant ten rozebrał dotychczasowe zabudowania i wzniósł obecny dwór. Po I wojnie światowej Lion przeprowadził się do centrum miasta, do nowej willi postawionej przez Augusta Feddersena a majątek przeszedł w ręce Richarda Palmowskiego. Od niego w latach 30-tych dwór dzierżawiło wojsko, urządzając tam szkołę gospodarstwa wiejskiego. W 1938 r. rodzina Palmowskiego wróciła do swojej rezydencji i zamieszkiwała w niej do zakończenia II wojny światowej. Po wkroczeniu Armii Czerwonej do Olsztyna w styczniu 1945 r. dworek został zajęty przez żołnierzy radzieckich. Był w ich posiadaniu do 1947 r. W kolejnych latach w budynku mieściły się kolejno: mieszkania i biura Fermy Zwierząt Futerkowych i Państwowego Gospodarstwa Rolnego, Przedsiębiorstwa Budownictwa Rolniczego, Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej. Zrujnowany został w końcu własnością Muzeum Warmii i Mazur. Odrestaurowany w ramach „projektu hallandzkiego” w roku 1999, finansowanego przez Szwedów we współpracy z władzami Olsztyna. Po restauracji dwór stał się siedzibą Muzeum Przyrody, oddziału Muzeum Warmii i Mazur, utworzonego oficjalnie 1 stycznia 2000 r.
Bryłę architektoniczną dworu tworzą trzy elementy. Środkową część główną stanowi parterowy budynek z piętrowym ryzalitem, w którym liczba okien zmniejsza się ku górze. Od wschodu przylega parterowa oficyna, wyraźnie niższa od budynku głównego, od wschodu zaś ośmioboczna wieża, zwieńczona kopulastym hełmem. Dekoracje rokokowe występują na zachowanych stropach wewnątrz budynku oraz w obramieniu okien parteru. Styl całości jest eklektyczny łączący cechy francuskiego renesansu i stylu rokokowo-regencyjnego (zachowane dekoracje na stropach, obramowania okien na parterze). We wnętrzach zachowały się elementy dekoracyjne m.in.: sufity ozdobione misternymi sztukateriami i polichromiami opartymi na motywach botanicznych, klatka schodowa udekorowana poręczami kowalskiej roboty.
Bryłę architektoniczną dworu tworzą trzy elementy. Środkową część główną stanowi parterowy budynek z piętrowym ryzalitem, w którym liczba okien zmniejsza się ku górze. Od wschodu przylega parterowa oficyna, wyraźnie niższa od budynku głównego, od wschodu zaś ośmioboczna wieża, zwieńczona kopulastym hełmem. Dekoracje rokokowe występują na zachowanych stropach wewnątrz budynku oraz w obramieniu okien parteru. Styl całości jest eklektyczny łączący cechy francuskiego renesansu i stylu rokokowo-regencyjnego (zachowane dekoracje na stropach, obramowania okien na parterze). We wnętrzach zachowały się elementy dekoracyjne m.in.: sufity ozdobione misternymi sztukateriami i polichromiami opartymi na motywach botanicznych, klatka schodowa udekorowana poręczami kowalskiej roboty.
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2016
Ilość zdjęć: 29