Lokalizacja: woj. podkarpackie, miasto na prawach powiatu
Pałac Tarnowskich w Tarnobrzegu-Dzików (Pałac Dzikowski) to dawna siedziba rodu Tarnowskich herbu Leliwa, która przez wieki była głównym ośrodkiem gospodarczym, kulturalnym, politycznym i społecznym w Tarnobrzegu i szerokiej okolicy. W zamek, który po wojnie użytkowany był przez szkołę rolniczną, wkracza dziś nowe życie, będące, co daj Boże, zapowiedzią nowej jego świetności w wielu dziedzinach.
Pierwszy ceglany dwór wieżowy powstał w obecnej lokalizacji w XV wieku. W roku 1522 nabył go od Andrzeja z Ossolina Jan Spytek Tarnowski. Drugie skrzydło, będące środkiem dzisiejszego zamku, dobudowano w pierwszej połowie XVII wieku. W starej części urządzono zamkową kaplicę, w której pierwotnie wisiał cudowny obraz Matki Bożej Dzikowskiej. Skrzydło wschodnie powstało dopiero pod koniec XVIII wieku. Po rozbudowie i likwidacji fortyfikacji zamkowi nadano charakter pałacu.
W roku 1809 zamek został doprowadzony do ruiny przez Austriaków i pozostał w tym stanie do okresu po powstaniu listopadowym, kiedy to Tarnowscy postanowili ustanowić w nim swoją główną siedzibę. Odbudową zamku kierował włoski architekt Francesco Maria Lanci.
Nocą z 21 na 22 grudnia 1927 roku w zamku wybuchł pożar, z którego ocalało tylko najstarsze skrzydło zachodnie. W czasie akcji ratowania zagrożonych zbiorów zginęło 9 osób, w tym znany maratończyk Alfred Freyer. Odbudowy zamku podjął się prof. Wacław Krzyżanowski, nadając siedzibie Tarnowskich charakter barokowy. Obecnie zamek jest w końcowym etapie gruntownego remontu. Zaczęto od fundamentów i piwnic (znajduje się w nich obecnie Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega), później wyremontowano dachy, obecnie (2011) kończy się remont ścian, a wkrótce odbudowie poddane zostaną zamkowe wnętrza.
W roku 1734 zawiązano w Dzikowie Konfederację Dzikowską, której celem była obrona króla Stanisława Leszczyńskiego i niepodległości Rzeczypospolitej.
Pierwszy ceglany dwór wieżowy powstał w obecnej lokalizacji w XV wieku. W roku 1522 nabył go od Andrzeja z Ossolina Jan Spytek Tarnowski. Drugie skrzydło, będące środkiem dzisiejszego zamku, dobudowano w pierwszej połowie XVII wieku. W starej części urządzono zamkową kaplicę, w której pierwotnie wisiał cudowny obraz Matki Bożej Dzikowskiej. Skrzydło wschodnie powstało dopiero pod koniec XVIII wieku. Po rozbudowie i likwidacji fortyfikacji zamkowi nadano charakter pałacu.
W roku 1809 zamek został doprowadzony do ruiny przez Austriaków i pozostał w tym stanie do okresu po powstaniu listopadowym, kiedy to Tarnowscy postanowili ustanowić w nim swoją główną siedzibę. Odbudową zamku kierował włoski architekt Francesco Maria Lanci.
Nocą z 21 na 22 grudnia 1927 roku w zamku wybuchł pożar, z którego ocalało tylko najstarsze skrzydło zachodnie. W czasie akcji ratowania zagrożonych zbiorów zginęło 9 osób, w tym znany maratończyk Alfred Freyer. Odbudowy zamku podjął się prof. Wacław Krzyżanowski, nadając siedzibie Tarnowskich charakter barokowy. Obecnie zamek jest w końcowym etapie gruntownego remontu. Zaczęto od fundamentów i piwnic (znajduje się w nich obecnie Muzeum Historyczne Miasta Tarnobrzega), później wyremontowano dachy, obecnie (2011) kończy się remont ścian, a wkrótce odbudowie poddane zostaną zamkowe wnętrza.
W roku 1734 zawiązano w Dzikowie Konfederację Dzikowską, której celem była obrona króla Stanisława Leszczyńskiego i niepodległości Rzeczypospolitej.
Umieszczone zdjęcia wykonano: lipiec 2011
Ilość zdjęć: 47